Plaża główna

Gość

-Za słabo się oceniasz. -uśmiechnął się i również spojrzał jej w oczy.

Gość

- Mówisz? - zmrużyła oczy przyglądając się mu.
- Aż ja chyba zachowam dla siebie co myślę na twój temat. - zaśmiała się

Gość

-Hm, dlaczego? Możesz powiedzieć. -zaśmiał się i spojrzał na nią zaciekawiony.

Gość

- To od czego by tu zacząć - zamyśliła się.
- No tak. Powiem ci że masz niesamowite oczy. Po prostu można w nie tylko patrzeć. - spojrzała na niego.

Gość

-Tylko mi w nich nie utoń. -zaśmiał się i spojrzał jej w oczy.

Gość

- Haha postaram się. - zaśmiała się nie odrywając swojego wzroku. Ręką jeździła sobie po piasku.

Gość

Spojrzał jej w oczy i uśmiechnął się.
-Może się przejdziemy wzdłuż brzegu ? -puścił jej oczko dalej się uśmiechając.

Gość

- A z chęcią bo znudziło mnie to siedzenie - zaśmiała się.
Wstała i otrzepała się z piasku patrząc na niego.

Gość

Wstał również i otrzepał się z piasku.
-Więc chodź. -uśmiechnął się i chwycił ją pod ramię i ruszyli powoli wzdłuż brzegu.

Gość

Drew dreptał po plaży w swoim balowym stroju, nawet jeszcze maski nie zdjął. Jakoś nie widział takowej potrzeby, czuł się tak bezkarnie i anonimowo w niej. Tak przyjemnie. Szurał swoimi trampkami po piasku przyglądając się falom, które rozbijały się o brzeg. Niezwykle mało ludzi znajdowało się o tej porze na plaży. Kilka par i dzieci, to wszystko. Aż strach pomyśleć co się stało, chociaż to pewnie zasługa tego nudnego balu, z którego uciekł. Wszystkie nastolatki zagnieździły się na sali i temu było tutaj tak przestronnie. Ale fajnie tak, można spokojnie pomyśleć, oddechnąć i pobyć sam na sam z kimś, lub po prostu w samotności. "Diabełek" przeszedł jeszcze kawałek, po czym usiadł ciężko wzdychając na piasku. Rozglądnał się dookoła i rozwiązał wstążki od maski, tym samym uwalniając swoją twarz od niej. Chwycił ją w dłonie i zaczął związywać znów wstążki, tak na kokardkę, a potem jeszcze jedną. Spojrzał na maskę i uśmiechnął się do siebie delikatnie, nie wiedział nawet czy dobrze w niej wyglądał, ale podobała mu się, tak bardzo pasowała do jego osobowości. A te miny kobiet spod kościoła - bezcenne. Ile później miał z tego radości, gdy zaprowadzał Matt`a do szpitala. Na szczęście jego przyjacielowi nic poważnego się nie stało, chociaż mogło gdyby zwlekał z tym jeszcze trochę. Idioda kupił piwo, dobrze że na świecie istniał taki Drew, bądź co bądź, przyjacielem był świetnym, co udowodnił zabiierając alkohol kumplowi i ciagnąc go do szpitala.

Gość

Mel nie czuła się najlepiej na balu. niby to było fajnie, muzyka, ludzie...ale jakoś nie potrafiła się wpasować...szła plażą z butami i maską w prawej ręce, lewą zaś odgarniała burzę włosów, która pod wpływem morskiego wiatru. mimo to, że nie udała jej się zabawa na balu, na jej twarzy gościł uśmiech. miała na sobie sukienkę znanego projektanta, w dłoni trzymała prawdziwą, wenecką maskę...czego jej było trzeba? chłopaka u boku. chłopaka, o którym rozmyślała cały bal. cały czas zastanawiała się, czy może spotkała go, albo może minęła się z nim, wymieniając się uśmiechami.
kim był ten chłopak? oczywiście ten, którego poznała w lesie. ten, który cały czas siedział w jej głowie, ten, przed którym pokazywała swoją niezależność, buntowniczość i zamknięcie. tak, był nim Drew. chciałaby z nim teraz porozmawiać, może udałoby mu się ją przekonać, by otwarła się przed nim, nie była taka zgryźliwa...
spojrzała na swoje przemarznięte stopy. no cóż, wieczorem piasek nie był ciepły jak za dnia, woda także nie miała wysokiej temperatury. ogólnie, zrobiło jej się zimno. opatuliła się mocniej szalem, który i tak nic nie dawał i szła przed siebie w nieznanym kierunku.

Gość

Oparł czoło na zgiętych kolanach i odetchnął ciężko. Jego myśli ciągle i nieprzerwanie zaprztątała ta okrutna buntowniczka, z którą nie mógł się dogadać, a która tak bardzo mu się podobała. Widzieli się raz, a to wystarczyło, aby jego siostra powiedziała "zakochałeś się". Czy to w ogóle możliwe? Żeby taki kobieciarz jak panicz Collins potrafił się zakochać? Możliwe. Serca z kamienia w końcu nie miał. Widocznie musiał trafić na taką twardą sztukę, którą była Mel. Uniósł leniwie głowę a widząc ta swoją buntowniczkę uniósł lekko brew do góry. Stwierdził, że ma omamy, więc przetarł twarz dłońmi, ale ona tam nadal była. Piękna, w długiej, niebieskiej sukni i z tymi swoimi fruwającymi na wietrze włosami, którymi ostatnio dostał w twarz. Uśmiechnał się do siebie myśląc tak o niej. Podniósł się natychmiast i ruszył w jej stronę, nie chciał żeby mu uciekła. Zbliżając się do niej zauważył, że miała gesią skórkę, więc zapewne umierała z zimna. Zdjął swoją marynarkę i zachodząc ją od tyłu założył ją na jej ramiona.
- Cześć Piękna. - powiedział idąc równo z nią. Spojrzał na nią tak inaczej niż zwykle patrzył na dziewczyny i uśmiechnął się do niej delikatnie, aczkolwiek tak bardzo słodko. Odwrócił wzrok i patrzył przed siebie.
- Uciekłaś z balu? - zapytał wsuwając dłonie do kieszeni spodni. Chyba ją widział, ale nie był pewny.

Gość

całkowicie zamyślona, nie zdawała sobie sprawy jak daleko zaszła. palce miała jeszcze bardziej zmarznięte, gęsia skórka była jeszcze bardziej widoczna, policzki stały się czerwone, cera blada, a usta sine. szła tak sobie i rozmyślała o wszystkim o czym się dało, gdy nagle ocknęła się, widząc stojacego obok niej chłopaka. chłopaka, o którym ciągle rozmyślała, chłopaka, ktory tak bardzo ją intrygował...stała jak wryta i patrzyła na niego z niedowierzaniem. gdyby nie to, że po chwili na jej ramionach wylądowała jego marynarka, zapewne stwierdziłaby, że od mrozu widzi dziwne, nieprawdziwe rzeczy.
słysząc jego głos, uśmiechnęła się delikatnie.
-cześć-powiedziała, dalej nie wierząc w to, że jej ciche pragnienie tak szybko się spełniło. spojrzała odruchowo w dół, na swoją suknię-tak...uciekłam niczym kopicuszek-zaśmiała się-tylko szkoda, że nie miałam księcia, z którym spędziłabym cały wieczór-dodała, wzdychając głęboko, a po chwili znów uśmiechając się typowym dla niej, wrednym uśmieszkiem.
-a Ty, Zorro, dlaczego się zwinąłeś?-zapytała, zerkając na niego i wkładając rękę pod jego pachę, tzn. wiesz o co mi chodzi, tak, jak damy wszystkie chodzą.

Gość

Czyżby panienka Cilmi miała takie same objawy co panicz Collins? Nieprawdopodobne. Gdyby tylko o tym się dowiedział pewnie byłby szczęśliwy i dumny jak paw, a tak chodził ciągle zamyślony i smętny, czując że nie ma u niej najmniejszych szans, bo takie pozory przy nim oddawała. Słysząc jej odpowiedź spojrzał na nią i uśmiechnał się tak samo jak wcześniej. Przyjrzał się jej sukni i stwierdził w myślach, że wygląda niesamowicie pięknie, ale postanowił zachować to wyłącznie dla siebie.
- Ejże, dziewczyno. Wieczór dopiero się zaczął, jeszcze wszystko przed Tobą. Znajdziemy Ci jakiegoś księcia, jeśli tak bardzo go potrzebujesz. - powiedział na przekór sobie. Wolał stwierdzić, że to on będzie jej księciem, no ale cóż. W głowie mu się przez nią poprzewracało i nie był w stanie teraz tego wygłosić. Zaczął się rozglądać po plaży w poszukiwaniu jakiegoś faceta.
- Tamten? - zapytał wskazując na jakiegoś kolesia, który właśnie zbierał się z piasku. Wyglądał na całkiem fajnego, chcoiaż i tak wskazywał go dość niechętnie. Gdy nazwała go Zorrem spojrzał na nią gniewnie.
- Zorro? Nie obrażaj mnie, jam jest diabłem we własnej osobie. - powiedział podnosząc do góry swoją diabelską maskę. Znów ją zwiesił razem z ręką, ale drugą zgiął, gdy ta się jej chwyciła.
- Poczułem nieodpartą chęć przejścia się. Spotkałem Matt`a, mojego przyjaciela. Okazało się, że bił się z drugim facetem o pannę i miał szkło w ręce. Zabrałem go do szpitala. - powiedział patrząc na piasek.
- Marny z Ciebie Kopciuszek, masz oba pantofelki. - powiedział wskazując na jej buty.

Gość

przyjrzała się mu z uśmiechem. humor poprawił jej się w zadziwiającym tempie. jakby ktoś przycisnął przycisk o nazwie "dobry humor". dyskretnie zaciągnęła się zapachem marynarki Drew'a. był cudny. zapewne jakiś markowy.
-nie powiedziałam, że chcę jakiegoś nieznajomego-oznajmiła-może mój książę jest trochę bliżej niż mi się wydaje-uniosła brew z uśmiechem, patrząc w oczy chłopaka, a po chwili parsknęła śmiechem. musiała to zrobić, by nie wydać swoich uczuć do chłopaka. zaraz, uczuć? przecież tak na prawdę nie mogła nic czuć do niego. znała go niemalże dwa dni!
-skąd wiesz, że nie zgubiłam czegoś innego?-zachichotała i zbliżyła się do jego ucha-na przykład bielizny...
uśmiechnęła się kokieteryjnie i poprawiła włosy, które już tak bardzo nie 'latały' bo wiatr się trochę zmniejszył. patrzyła przed siebie, rozmyślając o tym, co tak na prawdę myśli o niej Drew. mogła przypuszczać, że nie myśli o niej źle, lecz pewności nie miała. może miał taką 'maskę', może zachowywał się tak miło by rozkochać ją w sobie, a potem porzucić jak psa...
nie, nie chciała tego. musiała się upewnić, że chłopak nie ma złych zamiarów wobec niej, że jednak może będzie z tego coś...większego.

Gość

Spojrzał na nią czule, gdy powiedziała o tym księciu i uśmiechnął się do niej przyjaźnie, ale zaraz potem westchnął i odwrócił wzrok zaciskając zęby. Musiała się śmiać? Już był prawie pewny, że ona odwzajemnia te jego dziwne uczucia, ale wybuch jej śmiechu znów wszystko zepsuł. Poczuł się jak wszystkie te dziewczyny, które podrywał. Najpierw je bajerował a potem nara. Ona robiła z nim dokładnie to samo. Przeklinał w myślach los, może to karma tak działała. Tak czy siak nie wiedział już co robić. Przecież nie mógł jej teraz wypalić, że go rani, to by było beznadziejne. Więc siedział cicho. Nawet słowa o zagubionej bieliźnie go tak nie uszczęśliwiły jak zwykle. Spojrzał na nią zupełnie inaczej niż wcześniej.
- Raczej trudno dokonać takiego wyczynu, ale.. Nie znam Cię, nie wiem do czego jesteś zdolna. - wypalił odwracając wzrok. Patrzył na te kilka par, które sobie spacerowały trzymając się za rękę i wywrócił ironicznie oczyma. Znów swoje spojrzenie przeniósł na noski sowich trampek. Bił się z własnymi myślami.
- może chcesz wracać do domu? Chłodno jest. - powiedział patrząc w zupełnie inną stronę, gdzieś w bok. Cóż, skoro miała cały czas traktować go w ten sposób, chyba wolał urwać już tę znajomość, niż czuć się jak idiota przez cały czas. Nie przywykł do takich sytuacji, czuł się w niej zupełnie zagubiony i niezrozumiany.

Gość

może ku jego niezadowoleniu, a może i zadowoleniu, zauważyła jego czułe spojrzenie i późniejsze zrezygnowanie. mogłaby uznać, że to było potwierdzenie jej obaw, znak, że może jednak chłopak coś...do niej...
zmieniła ton. widziała, że swoim zachowaniem chyba odepchnęła Drew'a. spojrzała na niego z uśmiechem.
-pójdę, jeśli mnie odprowadzisz-powiedziała, całkiem przyjaznym tonem. nie miała innej okazji by upewnić się co tak na prawdę czuje chłopak-inaczej będę musiała tu zostać-uśmiechnęła się lekko i poprawiła jego marynarkę, która zsuwała się z jej ramion. ręce wsadziła w rękawy.
wyprzedziwszy go trochę, stanęła przodem do chłopaka, uśmiechając się promiennie.
-a tak w ogóle, jak wyglądam?-zapytała. chodziło jej oczywiście o suknię. chciała wiedzieć czy podoba się mu. tylko tyle. zbliżyła się do niego, ale na 'bezpieczną odległość' jak to ona nazywała, czyli tak, że mogłaby go pocałować, ale nie bardzo blisko.
-bo tak się zastanawiam, czy ten kolor do mnie pasuje-dodała.

Gość

Odepchnęła, odepchnęła. Już mu było chyba wszystko jedno, mogłaby nawet teraz sobie iść i pewnie czułby się tak samo jak teraz, kiedy była obok. Co te dziewczyny potrafią robić z facetami! Biedny brunecik. Przetarł twarz dłońmi, później oczy palcami. Spojrzał na nią jak gdyby zmęczonym wzrokiem i kiwnął głową westchnąwszy wcześniej.
- Odprowadzę. - dodał cicho. Skoro miał do wyboru przejście się jeszcze kawałek, a pozostawienie ją na pastwę losu i łaskawość matki natury, wolał wybrać to pierwsze. W końcu jeszcze kilka kroków nic mu nie zrobi. Gdy puściła jego rękę i postanowiła go wyprzedzić, znów wsunął dłoń w kieszeń spodni. Słysząc jej pytanie uniósł glowę i tym samym wzrok skierował na nią, ale nie na jej suknię, a na jej twarz. Był zmęczony jej gierkami, nie wiedział, czy jak jej powie to co myślał wcześniej na temat jej kreacji, to ją wyśmieje, czy może z grzeczności się postanowi powstrzymać.
- Dobrze. - odpowiedział krótko. Gryzło go to jednak niemiłosiernie. Stwierdził, że i tak jego zycie piękniejsze nie będzie, niż do tej pory, więc wszystko mu jedno, czy teraz się całkiem zawali, czy trochę później.
- Bardzo dobrze. Pięknie. Ślicznie i w ogóle. Kopciuszek przy Tobie wymięka. - powiedział niemalże jednym tchem. Spojrzał jej oczy i stanął w miejscu. Odetchnął głęboko, ale ledwo zauważalnie.
- Prowadź więc do swojego królestwa. - mruknął jeszcze.

Gość

tak, teraz była stuprocentowo pewna. już nie potrzebowała żadnych testów, sprawdzeń, pytań...wiedziała, że chłopak nie robi jej w konia, że zależy mu na niej. poczuła całkowitą ulgę, gdy zrozumiała, że się myliła, że on wcale nie jest taki zły, że...może kiedyś będzie coś z tego.
-dziękuję-cmoknęła go pieszczotliwie w policzek, przedłużając ten moment, gdy była tak blisko niego.
-musisz wiedzieć, że możesz już nie wyjść z mojego królestwa-powiedziała mu do ucha, uśmiechając sie szeroko. wyciągnęła jego ręce z kieszeni i ujęła obie w swoje delikatne dłonie.
poczuła się nieprzyzwoicie przyjemnie. może przyszedł czas, by się otworzyć na kogoś. w ciągu tego wieczora, zdążyła zaufać chłopakowi i zrozumieć, że to, co jest u niej w środku i wyjada ją podczas bycia zgryźliwą, to poczucie winy, że męczy Drew'a i siebie. męczyła się, gdy była niemiła, bo wiedziała, że bycie zgryźliwą może doprowadzić do całkowitej niechęci.
bała się jednak, że przez to całe bycie niemiłą, może stracić chłopaka na zawsze, że może chłopak przestał się nią interesować.

Gość

Zmarszczył brwi spojrzawszy na nią, zaraz po tym jak go pocałowała w policzek. Była tak dla niego niezrozumiała, że aż się czuł zupełnie idiotycznie. Chciał wiedzieć w co gra, kiedy znów będzie się z niego śmiać i ubliżać mu. Chciał wiedzieć jak długo to jeszcze potrwa, zanim albo mu da spokój, albo postanowi być inną w stosunku do niego. Skąd mógł wiedzieć, że to już koniec? Przecież nie pokazywała tego po sobie.
- Nie ma za co. - powiedział przyglądając się jej zaintrygowany. Jej szept znów go zmylił. Czyżby postanowiła teraz rozkochać go w sobie na dobre, żeby później mieć tę satysfakcję i móc z niego drwić jeszcze bardziej? Zerknął na ich dłonie i się zdenerwował. Puścił jej ręce i cofnął się trochę do tyłu, była za blisko jak na tę chwilę. Spojrzał na nią nieopisanym wzrokiem.
- Dziewczyno w co Ty grasz? Powiedz mi. Raz jesteś miła, słodka i uwodzicielska, a za chwilę jakbyś mnie nienawidziła. Jakbyś się odgrywała za coś i chciała mnie pogrążyć. Ja wiem, że nie jestem najlepszym facetem i że zrobiłem dużo złego w swoim życiu, ale.. po prostu gubię się już. Nie wiem jaka jesteś, nie wiem kim jesteś teraz i kim będziesz za chwilę. - wydusił to z siebie patrząc na nią zranionym wzrokiem. Nabrał powietrza w płuca, ale za chwilę je wypuścił głośno wzdychając. Przeczesał sobie włosy dłonią i wbił wzrok w piasek.
- Przepraszam. Nie powinienem, w końcu nie znamy się znowu tak długo, żebym mógł tak mówić, wybacz. - powiedział.

Gość

spuściła wzrok. a więc zauważył. odsunęła się od niego dosyć sporo. w głowie układała sobie jak powiedzieć chłopakowi wszystko i nie zranić jego uczuć, że go sprawdzała. westchnęła lekko.
-nic się nie stało, masz prawo wiedzieć-powiedziała, siadając na piasku. trochę nieudolnie, bo suknia nie pomagała jej w swobodnym poruszaniu się, ale jakoś jej się udało.
-jestem z natury nieufną osobą-zaczęła patrząc przed siebie-nie lubię, gdy nie mam czegoś pod kontrolą, gdy nie mam pewności, jakie zamiary ma osoba wobec mnie.
-od początku wydałeś mi się interesujący, ale pewna cząstka mnie, nie pozwoliła mi cokolwiek działać bez nabrania zaufania do Ciebie. chciałam się upewnić, że mnie nie wykorzystasz i nie zranisz albo porzucisz. dwóch facetów zrobiło mi takie coś i przez nich nabrałam większego dystansu do płci męskiej-westchnęła.
-całe te gierki to było tylko sprawdzenie, czy nie jesteś taki jak oni. czy nie będziesz chciał mnie przelecieć, a potem znikniesz jakby Cię nigdy nie było...-dodała.
-przepraszam, zachowałam się jak idiotka...ale to jest silniejsze ode mnie. muszę sprawdzać ludzi, bo gdy ktoś mnie zrani, nie jest mi łatwo się pozbierać. nie potrafię wtedy przestać zadawać sobie pytania "co ze mną nie tak, że znów zostałam wykorzystana"-spojrzała na niego. miała łzy w oczach.

Gość

Patrzył na nią i słuchał uważnie. Czuł się dokładnie tak samo jak ona, również dwie panny się nim zabawiły i zostawiły na lodzie. Też nie miał zaufania do dziewczyn i bawił się nimi, cóż. Było mu głupio, że doprowadził ją do takiego stanu. Patrzył na nią ze współczuciem i czuł się niedorzecznie do dupy. Widząc jej zaszklone oczy przeklnął pod nosem i podszedł do niej klękając na piasku. Już miał gdzieś swój cholernie drogi garnitur, przecież doprowadził dziewczynę do łez. Nic nie byłoby w tym dziwnego, gdyby to był pierwszy raz, ale on zranił w swoim życiu wiele dziewczyn, a dopiero tą się przejął. Lepiej późno, niż wcale. Ujał jej twarz w dłonie i spojrzał jej głeboko w oczy.
- Rozumiem Cię, doskonale, uwierz mi. Mnie też dwie dziewczyny wodziły za nos i jak się później okazało zostawiły mnie samego, też nie czułem się komfortowo we własnej skórze i nie wiązałem się z pannami bardzo długo. No ale potem, tam w lesie, spotkałem Ciebie. I byłaś, znaczy jesteś, tak bardzo inna od nich wszystkich. Zaintrygowałaś mnie i myślałem, że to jest to, ale Ty dawałaś mi znaki zmuszające mnie do odwrotu. Skąd mogłem wiedzieć, że nie chcesz być po prostu znów zraniona.. Przepraszam. - wymruczał jej cały monolog. W końcu pocałował ją delikatnie w kącik ust i odgarnął jej włosy za ucho, gdyż spadły na jej twarz. Uśmiechnął się do niej ciepło i złapał ją za dłonie.
- możesz mnie więzić w tym swoim królestwie, jak długo tylko chcesz. - dodał po chwili z uśmiechem pomagając jej wstać.

Gość

pokiwała głową, gdy usłyszała jego słowa. czuła się teraz taka...lekka. nie ciążyła na niej tajemnica przed chłopakiem, nie musiała już nic sprawdzać. wiedziała, że teraz będzie jeszcze lepiej niż dotychczas.
-dziękuję Ci-szepnęła-inni zapewne zrobiliby mi wykład, o tym, że mogłam wcześniej powiedzieć, że dla zasady nie ufam nowopoznanym osobą...-dodała, wstając z pomocą chłopaka.
zaśmiała się trochę gorzko, bo przez te łzy nie potrafiła się zmobilizować na słodki uśmiech i przytuliła się do niego. poczuła ten sam zapach, który gościł na marynarce, którą miała dalej na sobie. zaciągnęła się nim delikatnie.
-jeśli zechcesz, to możesz nawet tam zostac na zawsze-wyszeptała i po chwili poszli do akademika.

zaczne Very Happy

Gość

- Miło się tu z tobą spaceruje - spojrzała na niego.

Gość

-Aa dziękuję . -uśmiechnął się.
-Z tobą też się miło spaceruje -spojrzał jej w oczy.

» Plaża niedaleko latarnii morskiej