Ustronne miejsce, ławka pod dębem.

cole w ogóle śmieszy mnie zawsze jak na niego patrze xd. - boję się, że byłbyś ze mną mało szczęśliwy. - przejechała dłonią po jego policzku. - zrobiłabym ci świństwo jeszcze raz, i co wtedy. - albo tym razem ty mi, dodała w myślach. przeszło jej przez myśl, że może hej, on chce się tylko na niej zemścić. uniosła jego dłoń i przyłożyła do niej swoją, tak wiesz, jak.

- oczywiście, że bym zrobiła, co ty myślałeś. - zaśmiała się dźwięcznie. - mogłabym. - od razu pożałowała, że powiedziała to z taką pewnością siebie, z dużo większą niż rzeczywiście czuła.

- hm, tak bez kwiatów, czekoladek chociażby? - wyszczerzyła się. - okej, niech ci będzie. - pocałowała go, lekko przygryzając jego dolną wargę. - więc, jakie jeszcze czekają nas atrakcje?

przyłożyła sobie dłoń do ust. - ojezurzeczywiście. - parsknęła śmiechem. - zawsze tylko miło? - uniosła brewke do góry, uśmiechając się na ich jeszcze inne szalone wspomnienia.

- okej, myślimy tylko o miłych rzeczach. - nie żeby miała jakieś złe wspomnienia. - kurczę, rzeczywiście zupełnie jak pierwsza randka piętnastolatków. - wyszczerzyła się. - no pocałuj mnie wreszcie!

umarła ze śmiechu. - fakt! jesteśmy na to za młodzi! jeszcze nas ktoś zobaczy - odsunęła się od niego, żeby zachować bezpieczny dystans. cały czas powstrzymując śmiech.

zmarszczyła nosek. - fuuuuuuuuuuuuuj, jesteś ohydny! przestań już przestań. - zapiszczała.

położyła mu główkę na ramieniu. - no raczej, że było! ale daaaaan, nie mamy już pięciu lat i możemy robić te wszystkie złe, ohydne i brzydkie rzeczy. - klepnęła go w udeczko.

ujęła jego twarz z tą jego dziwaczną miną, jak madzia z obozu mojego, cholera, wyobraziłam sobie. - masz tak bardzo złe wspomnienia? chcesz o tym porozmawiać, jak się z tym czujesz, opowiedz wszystko, jestem tutaj żeby ci pomóc!!!

uśmiechała się na każde jego słowo coraz bardziej, a dużo tych słów powiedział, to sobie wyobraźmy. - a wiesz, że to w klubie to najnajnajfajniejsze wspomnienie tej pani, podobnej do pani, znaczy do mnie, znaczy wiesz o czym mówię. - spojrzała na niego z taką czułością, namiętnością i pożądaniem, że nic tylko się na niego rzuci.

- jezu, marna ze mnie terapeutka, rzucę tę robotę. - jęknęła. - chodź! zdaje się, że nie widziałeś mojego pokoju jeszcze. - pociągnęła go za łapkę, poszli, zacznę.

Lexie miała na sobie czarne rurki, gdzieniegdzie poprzecierane nawet do nitek, bluzkę ubrała białą z kolorowymi napisami, a na to ubrała jeszcze białą bluzę. Nieśmiertelne trampki były ubrane na jej stopy, tym sposobem nie odkrywała swojego ciała, a wyglądała normalnie i seksownie. Jechała na swojej ukochanej deskorolce, po ostatniej wizycie w skateparku postanowiła ją wyciągnąć i znów na niej jeździć. Wiatr rozwiewał lekko jej włosy, lekko bo nie jechała jaokś specjalnie szybko, tak spacerowo powiedzmy, chciała się nacieszyć jazdą. Kilka dziewczyn coś szeptało na jej temat, ale ona udawała, że niczego nie widzi. Doszli do porozumienia z Drew, ustalili wersję wydarzeń i wszystko w sumie ucichło już. Prawie, bo niektórzy nie wierzyli w ich bajkę. Rozglądała się za chłopakiem, gdy go zobaczyła podjechała w jego stronę. Dopiero na miejscu zatrzymała się, zeszła z deski i jednym zgrabnym ruchem chwyciła ją do ręki.
- Hej. - przywitała się z delikatnym uśmiechem. Oparła deskorolkę o ławkę, na której później usiadła. Rozejrzała się dookoła, było okropnie ślicznie. Wyciszyła nawet swój telefon, ale wibracje zostawiła na wszelki wypadek.
- co tam? - zapytała, chociaż sama nienawidziła tego pytania. Było takie nudne i powszechne.. ale zarazem tak śmieszne i proste, że już sie przyjęło na dobre, jak widać.