Ryneczek

Admin Liczba postów : 1435 Join date : 26/03/2010

-okej to do zobaczenia- powiedziała z usmiechem i odpowadziła ją wzrokiem i po chwili zwinęła książkę do torby i sama ruszyła w nieznanym kierunku.

Gość

hej, cześć. sobie spokojnym krokiem szedł w stronę akademika, ale że mu się nie chciało to było to strasznie powoli i niezbyt seksownie. słuchał depeszów, bo ja też słucham i w ogóle przypominają mi się miłe chwile, okej. xd

Gość

mi się nic nie przypomina, no nie. miszelka szła sobie tanecznym krokiem, nie myśląc o niczym, co za często jej się zdarzało. i właśnie w tej pięknej chwili ujrzała dana na swojej drodze! chciała uciekać, ale wzruszyła ramionkami i szła, jak gdyby nigdy nic.

Gość

zła kobieta z niej, toteż. wkurzył się bo zauważył jej parszywą twarz, co to mu się śniła do tej pory, jak to najpierw krzyczy, żed ma orgazm, a potem, ze kłamała, że udawała. albo, że najpierw mówi, że kocha, a później uciaka, znowu mówiąc że to kłamstwo. zacisnął pięść i nawet jej cześć powiedział, stanął przed nią.

Gość

zatrzymała się, udając wielce zaskoczoną. - o dan! jaka niespodzianka! - no cóż, jedno kłamstwo w tą czy w tą. uśmiechała się do niego bardzo mile, naprawdę. i pytała co chwilę, co u niego, czy się pozbierał i takie ogólne głupoty.

Gość

a on nie odpowiadał, ha ha. Zapytał raczej jak jej się wiedzie, co tu robi. Usiedli nawet na ławeczce. - Jesteś jeszcze z tym facetem? - nie żeby konkretnie go to interesowało, już o niej zapomniał, nie? Nie.

Gość

zmrużyła oczy, bo co jak co, ale zignorował jej ważne pytania! odpowiedziała krótko, że całkiem miło się wiedzie, że nie jest, że dziękuje za troskę. patrzyła na niego z ukosa trochę, miał pomięty kołnierzyk, ciekawe dlaczego.

Gość

-miszel, miszel. dawno cię nie widziałem. - mruknął w końcu i przesunął dłonią po jej udzie, przytyła trochę. ohyda xd - myślisz czasami o mnie? - zapytał bez przekonania. - ja o tobie tak, to głupie w sumie. nieważne.

Gość

przygryzła dolną wargę. - naprawdę? - zapytała i pożałowała, że w jej głosie było słychać tyle entuzjazmu. przysunęła swoje usta do jego, ale go nie całując. - dlaczego, dlaczego, dlaczego nadal nie dajesz za wygraną, dan.

Gość

-bo ja nigdy się nie poddaję. - i to on ją pocałował. no cóż, wcale nie zaprzeczyła, prawda? ona taka pewnie puszczalska i niefajna jest. ja to wiem, on am tylko do takich szczęście, powiedzmy. - zapalisz? - poczęstował ją papierosami.

Gość

wcale nie zaprzeczyła, ach jak on całował! kiwnęła głową i wzięła papierosa. - jasne, nigdy. mówią tak, a po tygodniu cześć i ucieka z inną! - przewróciła teatralnie oczami.

Gość

-musiałbym mieć michelle na imię. - mruknął i zmarszczył czoło, słońce już powoli zachodziło.

Gość

rzuciła stosem głupich pytań retorycznych, że co on chce, przeprosin? że co, nie zapomni jej tego do końca życia? że o co mu chodzi, do cholery? i paroma innymi, których nie chce mi się wymieniać. rzucała je i zaciagała się nerwowo papierosem, patrząc przed siebie, wcale na niego.

Gość

wescthnął i ujął jej dłoń w swoje łapki. - przepraszam, nie chciałem. nie bądź zła, wiesz, że cię kocham. i kochałem i kochać pewnie będę. - żle mu z tym, było, bo chyba oni do siebie nie pasowali, on jej nie pociągał. to dlatego już razem nie są.

Gość

spojrzała najpierw na niego, a później na te ich złączone łapki, ale wcale nie wyszarpała swojej, miał takie cieplutkie dłonie. - chyba wcale nie chcę żebyś mi tak mówił, wiesz przecież.

Gość

-przypominam tylko. - cofnął dłonie. - chyba powinienem już pójść, nie będę cię męczył swoją obecnością.

Gość

- nie męczysz mnie. - wyciągnęła nogi przed siebie. - posiedź ze mną, troszeczkę.

Gość

spojrzał na nią. - okej, jak chcesz. - zaciągnął się papierosem. - powiedz mi coś miłego, mieszel.

Gość

- coś miłego, danny. - pokazała równe, białe ząbki w uśmiechu. poklepała go lekko, trzy razy w udo. - jest ci bardzo ciężko siedzieć tak tutaj? słyszałam, ze to przejebane, no wtedy, jak wiesz, ze ktoś nie będzie twój, czy coś. - wzruszyła ramionkami.

Gość

-nie, jestem szczęśliwy, że cię widzę. - wzruszył ramionami. - poza tym chyba jednak się już z tym pogodziłem, torchę zapomniałem jaka jesteś fantastyczna. mam parę fajnych wielbicielek. - uśmiechnął się. wcale nie mówił prawdy, ale po co jej prawda.

Gość

uśmiechnęła się, zupełnie bez przekonania. - mogę coś zrobić, żeby było do końca okej? - zapytała, nie spuszczając z niego wzroku.

Gość

-nie wiem, a masz jakąś propozycję? - podrapał się po karku.

Gość

przygryzła lekko wolną wargę. - to ma być twoje życzenie.

Gość

-obiecaj mi, że będziesz tylko z fajnymi facetami. - ubuział jej czoło i poszedł. bo ja za chwilę idę, pa.

Gość

zaśmiała się, całkiem uprzejmie. - obiecuję! - krzyknęła za nim, cześć!