Sala lekcyjna 3

Marcia siedziała w sali z nogą na nogę i z całym biurkiem zapełnionym różnymi papierami, kartkami i zdjęciami. Chciała dzisiaj wybrać już całą obsadę do jej spektaklu w tej szkole na koniec roku. Bardzo jej zależało na tym, czuła że to będzie jej nowe dziecko, dzieło. Zerkała na zegarek, byłaby zażenowana gdyby dziś nikt nie przyszedł. Słyszała od innych nauczycieli, że uczniowie unikają zajęć. Miała nadzieję, że na jej lekcje będą wszyscy chodzili bardzo chętnie. Chociażby z tego względu, że jest znaną twarzą, znaną aktorką. Mogli chociaż przyjść z ciekawości.

-czemu nie? - roześmiała się i weszła do klasy, było pusto. - o... dzień dobry, pani profesor. - podrapała się po czole widząc bałagan na jej biurku i usiadła gdzieś z brzegu. spojrzała na lenę.

kiedy przyszły ona właśnie uśmiechała się do zdjęcia jakiegoś młodego chłopaka, które rzuciła w bok, czuła się jak nakryta na czymś złym. westchnęła cicho i spojrzała na młode damy. - witam, jestem marcia cross. i jestem waszym nowym nauczycielem. - wstała i obeszła całe biurko, tak, że oparła się o jego front, twarzą do dziewcząt. - myślicie, że ktoś jeszcze przyjdzie?

weszła po cichu do sali. rzuciła szybkie dzień dobry, uśmiechając się przelotnie i usiadła gdzieś pod oknem, wzdychając cicho.

-to świetnie. - uśmiechnęła się. - hm, więc skoro ja się przedstawiłam to poproszę was o to również. - przeczesała palcami swoje rude, cudowne i wypielęgnowane włosy. zastanawiała się, czy ktoś jeszcze tu przyjdzie, czy ktoś raczy ją swoim zainteresowaniem, swoją osobą. były trzy. trzy uczennice. czuła od razu, że to przyzwoite, dobre dziewczyny.

-ja jestem afrodyta. - powiedziała z szerokim uśmiechem patrząc na jej włosy, ogniste i miłe.

- a ja miszel. - uśmiechnęła się do nauczycielki i rzuciła okiem na dwie pozostałe dziewczyny.

-świetnie. - tak, zapisywała sobie ich nazwiska. nie dostali jeszcze dzienników, znaczy ona o nim zapomniała, ale przecież się nie przyzna i zapisywała sobie wszystko w kalendarzyku, w terminarzu. westchnęła. - cóż, dziewczyny. jest was trzy. - zmrużyła oczy i spojrzała gdzieś za okno. - powiedzcie mi czemu wybrałyście ten kierunek, co was kręci w aktorstwie, w teatrze.. - podniosła głos i się uśmiechnęła. - w kinie. - tak, ona najbardziej kochała kino.

przeczesała włosy palcami. - teatr jest po prostu magiczny, prawda? - odparła z uśmiechem, i ja idę, więc założmy, że miszela siedziała sobie, słuchała i nikomu więcej nie przeszkadzała.

-właśnie. kino też jest fajne. można dążyć do perfekcji, można powtarzać wszystko, a później oglądać siebie na dużym ekranie. to musi być bajeczne uczucie. - rozmarzyła się.
okej, pa.

była dumna, że jej uczennice tak odbierają tę sztukę. - ja się zgadzam z wami wszystkimi, dziewczęta. kino, teatr, cała gra to bardzo stara sztuka. już w antyku uwielbiano dramaty. sofokles, szekspir, współcześni reżyserzy.. wszyscy są świetni. proszę abyście zrobiły wy, zrobili wasi koledzy - przełknęła ślinę i usiadła za biurkiem. - których proszę, żebyście poinformowały.. przygotujcie referat o swoim ulubionym reżyserze oraz napiszcie recenzję własnego ulubionego filmu, zainspirujcie mnie do jego obejrzenia, do zagłębienia się w jego głęboki sens. - uśmiechnęła się do dziewcząt. - miałam w planach porozmawianie o sztuce, którą chciałabym wystawić w naszej cudownej szkole, ale nie ma sensu, skoro jesteśmy we cztery. dziękuję za uwagę. - podniosła na nie wzrok. - leno, miszel, afrodyto... dostajecie w mojej głowie ogromne plusy, które będę brała przy wystawianiu końcowych ocen. czuję się zaszczycona mogąc z wami pracować, przygotowywać was do zawodu tak pięknego jakim jest aktorstwo. mam nadzieję, że się polubimy. teraz możecie wychodzić. do zobaczenia.

trochę jej się nie uśmiechało robić tej pracy domowej, ale okej, postara się! - do widzenia. - wymruczała wychodząc, czekała jeszcze za leną.

znowu siedziała w sali i czekała na uczniów. dziś jednak nie miała takiego bałaganu jak wczoraj. miała nawet dziennik, nie zapomniała go. ruda nauczycielka pisała coś na swoim laptopie. pewnie jakiegoś superważnego maila do ludzi z wytwórni.

trochę była zaniepokojona, że nikt nie przychodzi. była zła na cały trzeci rocznik. co oni sobie w ogóle myślą! nie przyszli na jej zajęcia. a ona specjalnie zrezygnowała dla nich ze spotkania z meryl streep, gdzie miały pomówić o nowym projekcie charytatywnym. kiedy usłyszała głos młodego mężczyzny podniosła głowę i na niego spojrzała. - o, witam. - uśmiechnęła się kącikowo zakrywając swoje zażenowanie brakiem zainteresowania jej zajęciami. pocałowała go również w policzek. - o ironio, jesteś jedyny. jakie to przykre. - wstała i zamknęła laptop.

-o, podoba mi się to co mówisz. - roześmiała się i podeszła bliżej do niego. przecież nie musiała mówić do całej klasy, był tylko on. - przedstaw się, chłopcze. - poprosiła i usiadła na jego ławce. - cóż... pewnie wystąpię jeszcze gościnnie w serialu, ale jakoś chciałam odpocząć. role serialowe są pochłaniające. ja chcę się sprawdzić w różnych rolach, a pracując przy gotowych na wszystko nie miałam czasu na inne zlecenia. - powiedziała patrząc na niego. wyglądał na aroganckiego chłopaka, takiego z manhattanu, z nowego jorku faceta traktującego wszystkich z góry. miał nawet taką postawę jak dzieciaki jej przyjaciół.

poczuła się co najmniej nietypowo w tym momencie. czuła się przez niego... e, podrywana? to smutne, bo ona jednak już chyba miała męża, a jak nie to chłopaka... - o, jak miło. jednak pani. - poprawiła go. - o tym wie, tylko mój agent. - wstała. - to na tyle, drew. żegnam. - podała mu zadanie i wyszła.