Cmentarz

Gość

no co! przyszedł sobie tutaj, popatrzeć na znicze. xd

Gość

Cóż wybrała się na mały spacer w celu dotlenienia przed snem czy coś w tym stylu. Zawsze to robiła o tej porze w sumie jakoś nie bojąc się niczego ani nikogo. W domu zawsze za towarzysza miała swojego psa, a tutaj musiała niestety spacerować sama. Nigdy zbytnio nie łudziła się że spotka kogoś znajomego spacerującego o tej samej porze co ona. W szkole była nowa więc nie znała jeszcze tak wielu osób. Wracając do akademika wybrała najkrótszą drogę prowadzącą przez cmentarz. Nie bała się praktycznie w ogóle bo czegóż to się bać? Zniczy oraz grobów które i tak jej nic nie zrobią. Może czasem była aż za pewna siebie, ale cóż zrobić. Szła spokojnie trzymając ręce w kieszeniach swoich spodni

Gość

-łuuu. - zawył przechodząc obok niej, jak zjawa jakaś. miał czarny kaptur na głowie, cały był na ciemno. poznał ją z daleka, bo błagam, znali się. i on to taka wredota jest, więc chciał ja nastraszyć trochę.

Gość

Z początku jakoś szła nie rozglądając się na boki , nie rozumiała ludzi którzy bali się cmentarzy bo i tacy by się znaleźli. Sama jakoś od małego nie żywiła zbytniej bojaźni do tego miejsca. Pod nosem śpiewała sobie jakąś piosenkę którą kiedyś usłyszała w pobliskiej kawiarni nie znała tytułu, ale melodia jakoś znacznie utrwaliła się w jej pamięci. Po chwili jakoś ni z tąd ni z owąd słysząc owe wycie zaczęła piszczeć i biec przed siebie. Cóż może czasem była zbyt przewrażliwiona, a że zaczęła piszczeć jak małe dziecko wyglądała tak słodko.

Gość

śmiał się z niej w duchu, ale biegł za nią. nawet objął ją od tyłu po kilku chwilach biegu i pocałował ją w szyję. - cześć, rose. tęskniłaś? - zapytał już kiedy się uspokoiła.

Gość

Biegła z taką szybkością, że wygrała by nie jedne zawody sprinterskie. Nie oglądała się nawet za siebie nie chcąc nawet sprawdzać czy owa zjawa czy co to było pełznie za nią. Gdy ktoś ją złapał w pasie ponownie pisnęła cóż na jej myśl przychodził zboczeniec, lecz gdy usłyszała znajomy głos głęboko odetchnęła z ulgą. Jej dobry humor nie trwał długo odwróciła się spoglądając na chłopaka z wyrazem złości w oczach - Jak mogłeś mi to zrobić - powiedziała i zaczęła nawet bić go piąstkami co jego za pewne w ogóle nie bolało ale cóż musiało mu się za to dostać

Gość

śmiał się teraz do rozpuku. - wybacz, głupie to było... - niech mu nie wierzy, bo to kłamca! - nie wiem, co mnie napadło. - złapał ją za nadgarstki. - bo się zmęczysz, ej. albo zrobisz krzywkę. - zmartwił się. chociaż to też wredne było. dał jej do zrozumienia, że jest cianias. głupek. - co tu o tej porze robisz?

Gość

Jej jakoś w cale do śmiechu nie było. Przez niego będzie teraz miała uraz do takich miejsc jak cmentarz. Spojrzała na niego z dość groźnym wyrazem twarzy. - Tak to było głupie lecz nie wieże byś tego żałował - powiedziała. Znała go już trochę więc mogła się nawet domyśleć że gdyby mógł pewnie zrobiłby to jeszcze raz. Tak miał racje tym ciągłym biciem jakoś zmęczyła się, więc nawet nie zaczęła się wyrywać co często w takich sytuacjach się jej zdarza. - Ja ? Spaceruje, a dokładnie to wracam do akademika, a ty co tu robisz? - zapytała po chwili

Gość

-straszę cię. - roześmiał się ponownie. - no, znaczy też wracam. tylko zapomniałem kupić piwo dla siebie, a naszła mnie ochota to się wracam. - kiwnął głową. - ale dla ciebie z tego zrezygnuję i odprowadzę cię do akademika. jesteś zadowolona z takiego obrotu spraw? - uśmiechnął się do niej.

Gość

Już myślałam że Ci to straszenie przeszło. Wiele razy już ją straszył a ona prawie za każdym razem reagowała tak samo, może nie dosłownie, ale przeważnie piszczała. Za to go nie lubiła o! A on jak zwykle miał z tego świetny ubaw. Czyli nic się nie zmieniło.
- Jeśli masz zamiar mnie straszyć to dziękuję bardzo za towarzystwo i dalej pójdę sama - powiedziała. Tak jak na dziś miała dość wrażeń. A do tej pory serce waliło jej dość mocno.

Gość

objął ją ramieniem i szedł tak przez dłuższy czas. - oj przestań, przeprosiłem cię. a jak nie to przepraszam. już będę fajny. - zapewnił ją zupełnie na poważnie. - nie chcę, żeby ci się coś stało. potem chase mnie zastrzeli, czy coś. pobije, zabije, ach. wolę nie myśleć. co u ciebie rose?

Gość

No to szła tak delikatnie w niego wtulona zakładając zabłąkany kosmyk włosów za ucho. Czasem już miała dość tego że każdy uważał ją za tak kruchą że jeden nie uważny ruch i mogłaby się połamać. Nie lubiła też przesadnego martwienia się o nią, jak by każdy wypad gdzieś na miasto miał powodować to że coś jej się stanie. Nie pozostawało jej jednak nic innego jak znoszenie tego wszystkiego, bo już tyle razy wszystkim mówiła że i tak nic jej nie będzie, ale jak zwykle nikt nie chce jej słuchać. - U mnie? Po staremu, głównie treningi i jak zwykle nie mam na nic czasu...a co u Ciebie? -zapytała po chwili

Gość

no, co no. siedziała przed cmentarzem na murku i paliła papierosa i w ogóle czekała aż ją duch jakiś przeleci, wcale nie wiem czemu tu siedziała, ale jak ma się na gołe klaty bić to niech chociaż ma blisko to swojego wiecznego domu xd

Gość

haha. wracał do domu okrężną drogą. ujrzał antosię, siedzącą na tym murku, samą samiusieńką i jezu serce biło mu jak oszalałe, prawie przebiło mu pierś! - antonina! - zawołał wesoło, naiwny myślał, że ona ucieszy się tak samo jak on!

Gość

w ogóle to się wkurwiła, że dopiero duch sobie o niej przypomniał, że czas na bzykanko, toteż leniwie podniosła głowę znad guziczka od bluzeczki, którą już rozpinać miała, ale to był tylko frank. - co ty tu robisz? - zmarszczyła nos, idiotycznie i w ogóle niefajnie dość. był fajny i w ogóle, ale poznali się w nie tym momencie. przez niego przyjechała się tu uczyć. jezu! mogła wybrać prace badawcze nad lodowcami na grenlandii.

Gość

nic, no nic. przyszla tu marlene, jeszcze czula sie lekka jak piorko i bylo widac po tym jak swobodnie chodzila, tak jak codziennie po marihuanie! przyszla sie tu pewnie bic na gole klaty, ale nigdy pewnie nie zrobilaby tego: wstydzila sie swojej klaty, te dwa rodzynki. zatrzymala sie tuz obok pary, nie moga byc para!, i usmiechnela sie lekko:-heej,-zasalutowala dosc radosnie. spojrzala na franka:-to ta z hemoroidami?-pluła jadem wszedzie, wszedzie.

Gość

oja! - nie, z hemoroidami to jego babka. - bo jego babka miała hemoroidy i nawet miała ohydną i śmierdzącą maść. fuuuj! i sobie tam smarowała. ogólnie to się wkurzyła do kwadratu, albo nawet i sześcianu. bo miała być sam na sam ze swoim duchem, miał ją zgwałcić, a tu ani ducha ani seksu. bo jakby był sam frank, to by mógł się na coś przydać, a tak ta dziewucha wszystko popsuła ;c

Gość

-co ty, to ty ta z hemoroidami.-podniosla podbrodek wskazujac nim na nia. usmiechnela sie sztucznie jak nigdy:-nie musisz sie wstydzic, niczego. chcesz, mozemy porozmawiac o tym nawet..?-w tej chwili przydaloby sie cos w stylu..nie wiem, bierze jej reke i zaczyna ja gladzic. ale marlene bala sie ze zarazi ja. wiec wykluczone.

Gość

usiadł obok - chodzę sobie! - rzucił do antośki, bo wyczuł od niej niemiłe wibracje. spojrzał na marlene, chciał sobie przypomnieć o co jej chodzi, ale nie mógł. odparł jej nie miło, że nie, że niemożliwe, żeby tak nie mówiła, nie obrażała jego antoniny!

Gość

już w ogóle miała mu dać w twarz, że wcale nie jest jego, że niech jej dupę wyliże to i tak nie będzie, ale w sumie to nawet mógł być pomocny w tym lizaniu więc ujęła jego dłoń i słodko zamrugała oczkami. - frank! - wymruczała seksownie. - co ty tu robisz, powiedz mi szczerze... - chciała go najbardziej kopnąć w jaja, ale jakoś seksu potrzebowała, a on mógł spławić marlenę i mógł sprawić, że będzie dla niej miła! bo ej, napierw faceci, a później dziewczyny. więc i ją chciała przelecieć, cnie.

Gość

wyszczerzył się, bo to taka miła zmiana. - szukałem ciebie, tylko dla ciebie tu jesteeeeeem. - cmoknął ją czule w szyję, kładąc jedną łapkę na jej biodrach.

Gość

popatrzyła na niego swoimi zielonymi oczami. - dla mnie? a co ze szkołą? byłeś na sorbonie. - trochę się zdziwiła jednak. bo ona miała w dupie całą edukację, nie obchodziło ją żadne równanie matematyczne, żaden wzór mydła czy świacy ani nawet to, że ślimak jest obojniakiem.

Gość

wzruszył ramionami. - nie potrzebuję sorbony, tylko ciebie, zrozum to, antosiu. - ujął jej śliczną twarzyczkę w dłonie. - tęskniłem, nawet sobie nie wyobrażasz. - pocałował ją zachłannie w usta

Gość

wkurzył ją tym, że powiedział do niej antosiu. bo kurdę, no. jej ojciec tak do niej mówił! a jej ojca nie ma ;c nie żyje. spojrzała po tym całym nietrafnym pocałunku na kaplicę, później na palące się znicze. przeszły ją ciary. - po co ci jestem potrzebna? - spojrzała na niego znowu krzywo, znowu niefajnie i tak jakby był śmieciem.