Mieszkanie panicza Mathers`a

Eleganckie mieszkanie z bogatym wnętrzem. Chłopak nie żałował pieniędzy na to miejce, przez co jest naprawdę cudne.

-oja, to ty? - bo w ogóle to oni pewnie gadali o różnych fajnych rzeczach na przykład o gwiazdach, jak szli. i zatrzymali się tu. i nawet weszła pewnie pierwsza do klatki. - na którym piętrze mieszkasz? - zapytał wchodząc do srodeczka.

i w ogóle było wtedy sympatycznie, fantastycznie, świetnie. nawet zasnęła u niego, wcale nie rozdziewiczył jej. i ona go polubiła strasznie, bo miał fajny dom i nie był pozerem i w ogóle nie obnosił się ze swoją gotówką i stwierdziła, że ma facet klasę i pewnie ich rodziny się znają. no, ale dawno temu wyszła dała mu nawet buziaka na pożegnanie. wiele rzeczy się o nim dowiedziała, sratatata.

to głupie, ale przyszła tu. miała ochotę z nim porozmawiać. miała w ogóle nadzieję, że chłopak jest w środku. tak poza tym.. to, cóż. nie wiedziała nawet, czy on tu jest. może siedzi teraz gdzieś w klubie z nową dziewczyną? ale czy wtedy by do niej pisał. to było niemądre. zadzwoniła do drzwi.

trochę się denerwowała, kiedy długo ani nie otwierał, ani nie odpisywał. zastanawiała się, czy on czasami nie chce jej widzieć, czy coś. więc dopiero kiedy po jakimś piątym dzwonku usłyszała jak ktoś szedł do drzwi uśmiechnęła się lekko. - uu, co tu widzę. - wyszczerzyła się widząc go półnagiego. chciała powiedzieć, że nie ma potrzeby, aby się ubrał ani nic. ale przemilczała. mógł to odebrać, jako propozycję seksu, czy coś. a ona przecież taka cnotliwa! weszła do środka i poczuła miłą woń jego mieszkania, którą czuła już wcześniej. pewnie miał fajny perfumowany odświeżacz powietrza lub też zapachowe świece, które ona kochała bezgraniczne i które zdobiły każdy kąt swojego pokoju w akademiku, jak i w rodzinnym domu. tak bardzo je lubiła. a pachniały nawet kiedy nie były zapalone. jej ulubione były te czekoladowe. usiadła na kanapie w jego fajnym salonie. zastanawiała się, jak bardzo bogaci są jego rodzice. pewnie mieszkali na manhattanie. a ona mogła tylko pomarzyć o tamtym miejscu, była z brooklynu. pewnie to dlatego nigdy wcześniej się nie widzili. nawet w central parku, ani nic. już ignoruję fakt, że nowy jork jest potężny xd uśmiechnęła się znowu do niego, kiedy wrócił. - oj, nic. ale dzięki.

ona założyła stópki na jego tą ową boską, pewnie skórzaną kanapę. i bawiła się guziczkiem od swojego sweterka. - no... e, chciałam ciebie zobaczyć. - zagryzła wargę i na niego zerknęła, a później się trochę przeraziła. bo mógł być zajęty! może w jego sypialni teraz leżała rozgrzana dwudziestka, z którą brał uprzednio ten prysznic wspólnie, a teraz mieli się kochać! - o matko! pewnie ci przeszkadzam. - zerwała się z miejsca. - przepraaaaszam, że nie zapytałam czy mogę wpaść. - kierowała się w stronę drzwi. - właściwie to nawet nie powinnam robić tego. tak głupio wpadać bez zaproszenia, ani nic.

jeju, jakie to ckliwe! kiedy już miała złapać za klamkę to on ją przytrzymał! momentalnie przez jej ciało przeszedł dreszcze. miała ogromną nadzieję, że tego nie poczuł, bo mógł to odebrać jako wzdrygnięcie, jako odrzucenie. poczuła, jak dotyka swoim biustem jego klatę. to było takie przejmujące, ponieważ on patrzył na jej oczy! jakie to słodkie, tak pomyślała. że to urocze, słodkie, miłe. wcale nie wyrwała mu swojej dłoni. nie miała na to ochoty. strasznie miło było czuć jego dotyk na swojej skórze. kiedy niebezpiecznie, acz bardzo podniecająco się do niej nachylił i rozchylił wargi poczuła przepływajacą przez jej ciało falę gorąca, falę tak przejmującą, że nogi się pod nią prawie załamały. miała nogi z waty. oddała pocałunek mocno zadzierając głowę do góry. smakował miętą.

pomyślała, że było miło i fajnie, ale się skończyło. westchnęła cichutko, gdzieś tam za jego plecami i wrociła na swoje miejsce. to urocze, że tak o nią dba. znowu pokiwała negatywnie głową, dodała, że nie, wszystko okej. ona też wszystko rejestrowała, wszystko obserwowała. uśmiechała się w myślach do jego oddychających płuc, do jego serca, które bez przerwy pompowało jego rubinową krew. - co to? - zapytała widząc, że błądzi wzrokiem po jakimś notesie. właściwie po bloku, jak zresztą napisałaś. nie wiedziała właściwie, co mówić. nie chciała być w jego oczach małolatą, która mówi od rzeczy.

korciło ją, żeby zajrzeć do tych jego projektów. tak strasznie chciała sprawdzić, jaki on jest! jest matka malarka zawsze mówiła, że każde pociągnięcie ołówkiem czy pędzlem pokazuje jak się czlowiek czuje w danym momencie. w ogóle prace jakie wykonuje mówią o nim wiele. chciała, tak bardzo chciała czegoś się o nim dowiedzieć. a była bardzo nieśmiała, nie chciała być natrętna. nie chciała być zbytnio nachalna. nie miał jej wziąć za napaloną, za tak zauroczoną nim jak była. wolała, żeby odebrał ją jako trochę tajemniczą, niezbyt pokazującą uczucia i zachcianki. patrzyła na niego w kuchni, znaczy przez tą wnękę, okienko. był taki przystojny! czuła się bardzo miło w jego towarzystwie, ale też bała się. bała się, że zakocha się w nim, a on jednak zrezygnuje z małolaty, którą była. kiedy wrócił szeroko się uśmiechnęła. - mogę na nie zerknąć? muszę się zastanowić, czy to tobie pozwolić na projektowanie swojego ogrodu, czy raczej rozejrzeć się za jakimś twoim kolegą z uczelni. - mrugnęła do niego i podziękowała za cukierki. były kolorowe, w papierkach. aż nawet sobie jednego wzięła. landrynka! jakie to słodkie, że miał landrynki.
pogadali jeszcze o czymś i poszła.

i przyszli. miał jak zwykle posprzątane. to ceniła u niego sobie. że zawsze miał czysto. - okej, to skoro mi obiecałeś obejrzyjmy te twoje albumy z dzieciństwa. - uśmiechnęła się do niego zdejmując z siebie kurtkę i buty w korytarzu, przy wejściu. obiecał jej te zdjęcia po drodze i obiecał jeszcze pokazać jej swoją sypialnię, o.

usiadła na jego łożku, bo przecież miał pokazać to pokazał, nie? rozłożyła się z całym swoim nieidealnym ciałem na pościeli i pokręciła głową. - nieee, nic mi nie potrzeba. - podrapała się po nosie i uśmiechnęła się do albumów. zaczęła ja nawet przeglądać. jeju, było ich z pięć.

ale kiedy go nie było, ona zdążyła się wgramolić pod koldrę, nawet założyła swoje okulary do czytania. nie jejw ina, że ma wadę! spojrzała na niego, a wyglądała jak naprawdę inteligentna i słodka osoba! - jaki ty byłeś słodki... jak nie miałeś zębów. - roześmiała się.

śmiała się z tego chyba z pół dnia! ej. bo nawet ja się z tego teraz śmieję. wyobraziła sob ie go bez zębów, ale teraz. - oja! - śmiała się dalej, nawet nie mogła nic powiedzieć. kiedy jednak już się uspokoiła to i tak, lekko przez śmiech wydukała: - aż taka okropna nie jestem, sama ci je wyrwę.

-o, jakiejś fundacji... albo antyreklamy o protezach. - roześmiała się i w ogóle żeby mu już nie było tak przykro wtuliła się w niego. w ogóle zapytała, czym może znostać u niego na noc!