Molo

.

Kolejny dzień i kolejny już wieczór. Blondynka wyleczyła się całkowicie z wczorajszej niby choroby, która okazała się jakimś zupełnym głupstwem. Szła brzegiem, i tym razem miała na stopach trampki, ale wsypujący się piasek do nich już jej nie przeszkadzał. W końcu ileż razy można denerwować się o jedną i tą samą rzecz? No właśnie. Rozejrzała się dookoła a nie widząc nikogo podeszła do pustej budki ratownika. Nie miała nawet pewności, czy ona nadal funkcjonuje normalnie? Wyszła po drabince i usiadła sobie na niej. Z góry wszystką wyglądało jeszcze fajniej niż normalnie. Bliżej nieba, bliżej chmur, ogólnie ponad wszystkim. Wciągnęła powietrze nosem zamykając oczy i wypuściła je wzdychając równocześnie ciężko. Jej przyjaciółka nie dawała znaku życia, w rezultacie czego Lexie czuła się nadzwyczaj fatalnie. Martwiła się i już. Schowała twarz w dłoniach i westchnęła po raz wtórny. Od jakiegoś już czasu nawet się dobrze nie zabawiła, ani nie upiła, ani nie naćpała ani nawet nie trafiła z nikim przypadkowym do łóżka. Coś jej leżało na wątrobie, to z pewnością, ale nawet sama zainteresowana nie była w stanie wskazać przyczyny tego wszystkiego. Może taki okres w jej życiu nastał, kto wie.

no dobra, rzucę ci danny'ego. też jest fajny, a się zwolnił.
ha, platynowa blondynka o imieniu dan przechodziła właśnie tędy. znaczy facet szedł sobie po coś do picia. dziewczyna odeszła zostawiwszy go ze sflaczałym i zmęczonym z wysiłku penisem. zerknął w bok i zobaczył swoje ulubione miejsce, okej. zapomniał o pragnieniu toteż sam też wbijał właśnie do tej budki, jego ów ulubionego miejsca na plaży. kiedyś nawet chciał zrobić licencję, ale wywalili go z kursu za podrywanie instruktorki. co miał zrobić, ze była taka ładna? uwalił się obok dziewczyny nawet jej nie widząc. zapalił papierosa.

Czując czyjąś obecność obok siebie zdjęła z twarzy dłonie i spojrzała na chłopaka. Chrząknęła głośno dając znać o swoim istnieniu, nawet go szturchnęła.
- Możesz się troszkę przesunąć? Siedzić mi na bluzie. - mruknęła starając się wyciągnąć kawałek materiału spod tyłka nieznajomego. Cóż, raz trafi się fajny, raz mniej. Chociaż kto wie, może i on okaże się w porządku facetem, tylko póki co tego nie widać, bo nie było okazji. Lexie postanowiła dać mu szansę, póki co! Odgarnęła grzywkę, co ją wiatr przywiał na jej błękitne oczyska i nic nie widziała. Ciągnęła dalej bluzę, lecz w końcu się poddała i usiadła zrezygnowana westchnąwszy wcześniej. Stwierdziła, że nie należy do najsilniejszych dziewczyn i nie poradzi sobie bez ówczesnego powstania chłopaka. Może będzie na tyle miły i jej pomoże, jak nie, to albo zdejmie tę bluzę, albo poczeka, aż chłopak sobie pójdzie. W sumie oba pomysły nie były najgorsze, przynajmniej na tę chwile i tylko i wyłącznie w jej blond główce. Przyjrzała się nieco uważniej nieznajomemu i stwierdziła, że był nawet przystojny. Nawiązując do jej ostatniej rozmowy z Rubb wynikałoby tyle, że jeśli jest przystojny to będzie głupi i beznadziejny.. Szkoda.

franz jest przystojniejszy i fajniejszy, ho ho.
zdziwił się, że ktoś do niego mówi, więc na początku pomyślał, że zwariował przez tą okropną michelle i ma zwidy, słychy. i w ogóle jest z nim źle, ale poczuł jak wyrywa spod jego zadka swoją bluzę, kurtkę, płaszcz. cokolwiek to było czuł to! spojrzał zdezorientowany na nią i się uśmiechnął, przepraszająco. co niebyt podobne do niego było. - wybacz, nie wiedziałeś, ze tu jesteś. - trochę się uniósł i wysunął spod tyłka materiał jej ubrania. - w ogóle to moja budka. - zaszlochał, albo nie. zawył do księżyca xd - ale skoro tu już jesteś... - dan mi na imię. hej. witaj w moich skromnych progach. - jakie to urocze. udawać będzie dla niej bezdomnego xd

Ale mój przyjaciel Franz jest nieosiągalny!
A jednak wykazał się odrobiną dobroci i pomógł zdezorientowanej Lexie! Przytuliła do siebie odzyskaną bluzę, jakby bała się, że za chwilę znów na niej usiadnie. Schizy, schizy, schizy!
- W porządku. Jestem niewidzialna dla połowy ludzkości, więc się przyzwyczaiłam już. - powiedziała beznamiętnie. Taka była prawda. Większość jednak zauważała Rubb, znaczy ona miała więcej znajomych, cóż. Biedna Lex. Spojrzała na niego dziwnie kiedy się skarżył księżycowi. Miała zapytać czy się dobrze czuje, ale ugryzła się w język.
- Lexie. Nie wiedziałam, że budka do kogoś należy, wybacz mi proszę. A i tak. Ślicznie tu masz. - rzuciła tak na poprawę nastroju, wcześniej zaglądając do środka 'domu' blondyna. Uśmiechnęła się nawet do niego przyjaźnie! Dziewczyna wychodziła na prostą, tak, tak! Nawet dla kłamliwych typów była miła! W sumie, to nawet nie przypuściła, że chłopak może mówić serio z tym mieszkaniem tutaj. Uznała to za żart i nie chciała ciągnąć tego w jakiś poważny sposób, dlatego udawała że jest wszystko ok. Oparła głowę na dłoniach i gapiła się przed siebie bezcelowo.

-masz jakiś problem? - zapytał patrząc na nią. bo jakaś taka załamana była. jakaś taka cicha i skryta. -pogadajmy jak nieznajomi sobie pijacy. muszę się komuś wygadać, a kumple są na imprezie, na której było nudno, więc poszedłem stamtąd. - mruknął. musiał komuś powiedzieć, że się przespał z miszel. musiał wyznać swoją hustorię komuś, chciał pocieszenia. może trochę litości. moze ona też się z nim prześpi... może. znaczy ogólnie wyglądała na dobrą w łóżku, toteż nawet oblizał wargi. - więc... ja bym wolał zacząć. - tia, niby szmery bajery, niech nie zaczyna, bo początki są trudne, jednak wolał on być pierwszy tylko dlatego, ze to pierwsza osoba ma więcej czasu na przedstawienie problemu, na pocieszenia. później się jej zmyje, nie będzie słuchał jak to ją facet wykorzystał, jaka to była głupia i zaszła w ciążę. pf.

- Nie. Znaczy nie wiem, tak czy siak nie ważne. - kłóciła się sama ze sobą. Niby problem a jednak marny. Nie chciała gadać właściwie o niczym. Przytaknęła jedynie głową po jego słowach dając mu do zrozumienia, że rozumie i chętnie pobędzie przy nim i go posłucha. I tak nic lepszego nie miała do roboty, a plusem u niej było to, że umiała słuchać, chociaż rozmawiać to już niekoniecznie. Więc nadawała się do tejże roli, jaką jej wyznaczył. Gdy znów się odezwał uśmiechnęła się ledwowidocznie.
- Więc zaczynaj. - rzuciła jeszcze patrząc na księżyc. Wsłuchała się uważnie w każde szmery dookoła, bo chłopak nie zaczął jeszcze mówić. Jak już usłyszy jego głos z pewnością odda się tylko jemu i nic nie będzie jej zakłucało słuchania jego słów. Splotła nawet palce, tak dla lepszego efektu. Przez moment poczuła się jak wspominany wcześniej pscyholog, jednak wzdrygnęła się i odrzuciła od siebie tę myśl. Była po prosu uczynną dziewczyną, która chciała jako tako pomóc nieznajomemu, pijakowi jak sam to określił. Może samym milczeniem mu pomoże? To byłoby najfajniejsze, bo ani nic nie trzebaby było mówić, więc i nie myśleć, a posiedziec i posłuchać można.

-albo nie. muszę lecieć. czuj się jak u siebie. - i zniknął, bo mnie wywalają stąd ;c buzi, pa.

/pa (;
- No.. Dziękuję! - zawołała jeszcze za nim. Uśmiechnęła się do siebie i pokręciła z zadowoleniem głową. Jego zachowanie było na swój sposób urocze, tak tak. Skoro miała się czuć jak u siebie, to postanowiła zaszaleć. Położyła się na deskach budki i gapiła się pusto w niebo rozmyślając o tym, i tamtym. Była ogóle zadowolona ze swojego życia, chociaż nie każdy podzielał jej zdanie. Taka Rubb na przykład chcąc, nie chcąc akceptowała jej nałóg papierosowy, chciaż najchętniej zabrałaby jej to świnstwo i o! Ale nie, bo jest jej przyjaciółką i wie co znaczy mały głód. Znów sobie przypomniała o fajkach, a niech to! A szło jej tak dobrze. Wyjęła z kieszeni papierosy i zapaliła jednego zaciągając się jego dymem. Paliła go w spokoju i patrzyła na księżyc, który swoim blaskiem przyświecał na jej zgrabną postać tancerki. Trampkiem zaczęła wystukiwać jakiś rytm, do którego chwile później zaczęłą nucić. Gdy wypaliła papierosa zamierzała go wyrzucić gdzieś na plażę, ale przypomniała sobie rozmowę z Franz`em i postanowiła, że wrzuci go do kosza jak w końcu się stąd zwlecze.
- A.. Idę sobie. - rzuciła po kilku minutach wpatrywania się w moon`a. Zeszła z budki, wrzuciła peta do kosza i uśmiechnęła się do siebie. Spojrzała jeszcze na domostwo Dann`a i zaśmiała się krótko pod nosem, po czym ruszyła przed siebie.

[z/t]

molo, molo jest super. siedziała z nogami spuszczonymi w dół. nie dosięgała wody, była za niska ;c. patrzyła w dal, ukryta za wielkimi okularami przeciwsłonecznymi, myślała, prawdopodobnie.

dawno nie byłam na jakimś molo, taka dygresja ;o a on przechadzał się tędy, trochę wiało, ale jemu to nie przeszkadzało, przynajmniej nie miał długich włosów, które by mu przeszkadzały teraz i były całe rozczochrane przez to wietrzysko. z oddali zauważył jakąś dziewczęcą sylwetkę i od razu się przestraszył, bo przecież zawieje trochę mocniej i to chucherko wpadnie do wody! a tego by nie chciał, chociaż nawet na razie nie widział, że to michelle. ale zaraz podszedł do niej i postukał ją w ramię i wszystko się wyjaśni jak się obróci albo teraz już się nawet uświadomił, na pewno ją poznał - hej, a ty się nie boisz, że spadniesz? - spytał patrząc w dół na wodę i aż mu się zakręciło w głowie, ale nie dał tego po sobie poznać, w żadnym wypadku!

obróciła głowę. - maaaaaaksiu - wyszczerzyła się. - ojeny, nie myślałam o tym, że mogę spaść, dzięki, że mi uświadomiłeś, nie pływam najlepiej! - pociągnęła go za rękaw, żeby usiadł obok niej. - co u ciebie?

jezu, on o mało nie dostał zawału, ale potrafił to dobrze i skrzętnie ukryć, więc siupnął sobie koło niej z wypiętą piersią, żeby nie myślała, że się boi. - no widzisz ja też, dlatego trochę się o ciebie boję - uśmiechnął się i już nie dodawał, że o siebie też, bo to takie nie w jego stylu. tzn w jego, że się boi, ale żeby o tym mówić to nigdy! do swoich słabostek nigdy się nie przyzna! - u mnie jakoś czas wolno leci.. - wzruszył ramionami - nudy, a u ciebie? co tam u dana? - spytał, bo slyszał, że są razem, chyba, że to już stare plotki..ale lubił być na bieżąco więc się pyta.

- nie bój się, o mnie zwłaszcza. - poczochrała mu włosy na czubku głowy. - wolno leci? nic się nie dzieje? zupełnie nic? - zmarszczyła nosek. - jest okej, chcę w to wierzyć. - odparła z uśmiechem. przechyliła się do przodu, niebezpiecznie zresztą.

- a dlaczego mam się nie bać o ciebie? o taką fajną dziewczynę? - zapytał przybliżając swoją twarz do niej, z uśmiechem, bez żadnych niecnych zamiarów, tak po prostu żeby zajrzeć jej prosto w oczy. - no właśnie.......i to jest straszne, zupełnie nic - spojrzał na wodę i zawiesił się na chwilę. - no to dobrze, pasujecie do siebie - nie miał co do tego stuprocentowej pewności, bo się na tym nie znał, ale tak mu się wydawało, ze to będzie miłe jak tak powie. i przytzrymał ją za ramiona i lekko pociągnął w przeciwnym kierunku, naprawdę się o nią bał!

- jutro bal, rozerwiesz się. - roześmiała się. - no hej, nie wpadłabym przecież! - przyłożyła dłonie do jego policzków, przysuwając do siebie jego twarz. - nie wiem, ja się chyba nie nadaje do długich związków. - zmarszczyła nosek, nie wypuszczając z rąk jego buźki.

- no mam nadzieję - odparł jakoś nazbyt spokojnie jak na niego, bo aż tak bardzo nie nastawiał się na ten bal, bo nie chciał się potem rozczarować. jak z jego imprezką, którą ciągle przeżywał....ehehe. - ale i tak się o ciebie boję! - odparł i uśmiechnął się do niej, gdy tak trzymała jego twarz. chwycił jej dłonie - no widzisz ja mam podobnie, ale ja nie mam nikogo w przeciwieństwie do ciebie - przypatrzył się jej uważnie, bo to było dziwne. niby się nie nadaje, a jednak jest w związku. za trudne jak na jego móżdżek.

- okropnie pokręcone. gorzej niż fizyka, gorzej niż moda na sukces, gorzej! - roześmiała się, chociaż odniosła wrażenie, że max robi jej wyrzuty! - też chcę takie piegi!

- oj, no to po co się tak męczyć. zerwij z nim! - czasem za nic miał uczucia i innych i wybierał najprostsze dla siebie rozwiązania i jego rady były podobne, jak widać.. ale przecież nie weźmie tego serio, chyba. - mogę ci zrobić, jak chcesz! tylko kupię pomarańczowy pisak - roześmiał się, pocierając dłońmi o swoje piękne polika!

zmarszczyła brwi. - nie żartuj, max, przecież masz gdzieś tam serce. - przyłożyła dłoń do jego klatki piersiowej. - puka ci w rytmie czacza - wyszczerzyła się. - ale ja nie chcę zmywalnych, chcę prawdziwe. wiesz ile ich masz? - stukała go lekko palcem wskazującym w poliki, udając, że liczy.

no tak, bo w sumie był takim wrażliwcem trochę i czasem romantykiem, ale raczej bardzo rzadko, nie dopuszczał do siebie myśli, że może się zakochać. jak już robił romantyczną kolację, co lubił to tak dla zabawy, chwilowej. zamilczał na ten moment, nie lubił rozmawiać o uczuciach i tej całej reszcie. - możesz policzyć - uśmiechnął się ochoczo i popatrzył sobie na jej ładną buźkę.

odsunęła się na chwilę od niego, przyglądając mu się. nie rozumiała dlaczego, jest taki skryty, zupełna zagadka. - trzynaście milionów dwieście czterdzieści dziewięć tysięcy dwadzieścia jeden. - wyszczerzyła się. - a niee, tu jest jeszcze kilka. - zmarszczyła nosek, gubiąc się w rachunkach. - masz je na całym ciele?

- jak chcesz możemy iść do mnie zobaczyć - uśmiechnął się cwanie i był ciekawy co ona na to. i zamachał sobie nóżkami nawet, jego lęk chwilowo minął.

przygryzła wargę. - co to za niemoralne propozycję, heeeej? - roześmiała się. - no ale, skoro mnie zapraszasz. - wstała i podała mu łapkę, żeby wstał. - chodźmy!