Latarnia morska

.

siedział sobie przed tą latarnią, miał w dupie, że mu zimno. czuł się samotnie, jakie to urocze! i słuchał franza ferdinanda, arrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

kurde skasowało mi sie ;c
przyspacerowała sobie tutaj spacerując wzdłuż brzegu. zorientowała się, że nie jest tu sama i trochę się przestraszyła na początku jude'a, ale potem tak się zaczęła zastanawiać, przy okazji bezczelnie się na niego gapiąc, o czym nawet nie miała pojęcia, bo zaczęła myśleć,że to może latarnik z tutejszej latarni. chociaż go nie przypominał, ale przecież latarnik może sobie wyglądać jak chce, co to za dyskryminacja.

tia, latatrnik mi się kojarzy z tą nowelą xd gdzie to ten cały latarnik zapomniał o włączeni latarni i go wywalili.......i w ogóle odrodził się w patriotę, jakie to wymowne w tych chwilach, które dzieją się w całej polsce... pomińmy! spojrzał na nią i zmarszczył oczy. wstał i wycelował w nią palec. - patrzysz się na mnie.

no mi też trochę, a teraz się tak zastanawiam przez to czy ja to w ogóle przerabiałam.. ale chyba nie. no tak. albo może czytałam..teraz to ja już nie wiem! speszyła się i w ogóle, zakryła sobie nawet twarz rękoma, bo ona miała takie dziwne reakcje. - no jej, przepraszam, jeśli ci to przeszkadza to już nie będę! - odsłoniła twarz i uśmiechnęła się promiennie, bo jednak nie była do niego nastawiona jakoś wrogo.

-nie, nie. ale teraz musisz ze mną porozmawiać, musisz mnie podrywać. inaczej ci nie daruję, zabiję cię i zakopię... albo nie! - podszedł do niej. - wyrzucę cię w morze.... - powiedział poważnie, ale później się roześmiał. - przepraszam, żartowałem.

westchnęła, ale nie jakoś ciężko, nawet z pewną ulgą, bo naprawdę mu już zaczęła wierzyć! - no weź mnie nie strasz - pokręciła głową. - w ogóle skąd ci takie pomysły do głowy przychodzą! - pewnie filmów się jakiś naoglądał.

-z książek. - wsunął dłonie do kieszeni płaszcza. takiego podobnego jak inspektor gadżet! xd - z filmów w sumie też. i z telewizji, z wiadomości. - wzruszył sobie ładne ramionami. - jude jestem. - podał jej dłoń.

inspektor gadżet<3
uśmiechnęła się do niego, trochę niepewnie i uścisnęła lekko jego dłoń, pewnie całą mokrą od potu, bo zestresowała się tą całą sytuacją. no nie, nie była mokra. - a ja marie - przedstawiła się też i chyba nawet usiadla sobie gdzieś tam na jakimś podeście czy czymś tam. - no, tak myślałam. - uśmiechnęła się i rozejrzała wokół. - często tu bywasz? - spytała zanim pomyślała, bo normalnie to nie gada z nieznajomymi!

noo, czadowy był xd jude chce być jak on! na pewno, stąd ten płaszcz xd
fuj, mokre spocone łapsa są ohydne! ; cccccccc - marie... maria antonina! byla fajna, chociaż nikt jej nie lubił. - on zawsze kojarzył imiona z jakimiś sławnymi osobami, tak już miał. - aha, mieszkam tu. jestem bezdomnym. - powiedział poważnie całkiem, nawet podrapał się po zaroście. - oprowadzić cię po moim rewirze?

xd
no dlatego nie miała mokrych! - jaaa, jesteś bezdomnym!....................- nie żeby uwierzyła, a miał fajny zarost, którego nawet nie skojarzyła z bezdomnym. nawet bardziej gadżeta już jej przypomniał, też miał chyba taki lekki zarost xd tylko kapelusza mu jeszcze brakuje, chociaż może zaraz się okaże, że miał! - nie znam żadnego bezdomnego jeszcze. - powiedziała, nie wiem co ona teraz gada w ogóle - a ja myślałam, że ty jesteś latarnikiem i to twoja bajerancka chata!.. - rozgadała się, a potem uciekła, ale pożegnała się wcześniej, bo ja idę :c pa

haha, nie miał, ale sobie kupi! tak, oprowadził ją po wszystkich kontenerach na śmieci, pokazał jak je z psami i odszedł w siną dal, zupełnie drugą niż ona, pa.

przyszla tu marlene, doskonale wiedziala ze jej mieszkanie bylo zajete: ulysse dzwonil do niej zreszta. wspiela sie na najwyzszy punkt latarni i tam opadla siadajac na podlodze. wyciagnela z torby skreta, bo od dawna tego nie robila a jej dziki umysl rozkazywal jej w tamtej chwili. wlozyla skreta ze swiezej marihuany do ust, zaczela szukac zapalniczki i, gdy ja znalazla, zapalila i zaciagnela sie nim. wypuszczala z ogromna ulga szary dym ktory tajnie opanowal latarnie i mozg marlene. oparla powoli leb o sciane.

biedna, nikt nie pokochal marlene. siedziala tam, az w koncu pozwolila sobie na okreslenie siebie za 'przytomna'. w koncu i dym wyszedl z jej mozgu, w ten sposob mogla sie w koncu ocknac i dac szanse, chociaz mala mozliwosc wyjscia z jej glowy 'achilles last stand'. potarla dlonmi oczy, lekko trzesac sie: szczerze nie pamietala gdzie byla. rozejrzala sie po pomieszczeniu i chwiejnie wstala. kucnela jeszcze na chwile aby zabrac torbe o ktorej chwile wczesniej calkowicie zapomniala. westchnela glosno i wyszla stad.