Opera&teatr

Jude nie mógł długo usiedzieć w domu. strasznie się tam nudził, co doprowadzało go do użalania się nad sobą, co prowadziło do tego, że zaczynał pić w samotności swoje okropne whisky. a dodam, że miało to miejsce coraz częściej. chłopak stał tu i czytał w samotności afisze. bardzo wiało, więc trzymał swoje dłonie w kieszeniach jasnego płaszcza. pociągnął nosem widząc jakiegoś znane nazwisko na plakacie. kiedy jakiś listek spadł na jego ramię przeszedł go dreszcz. znowu zaczyna się jesień, okropna pora roku, bo wszystko jest szare i brudne. wcale nie kojarzył jesieni z pięknymi barwami. z czerwonym, brązowym, żółtym czy pomarańczowym.

a dzisiaj nie jest jeszcze wczoraj? xd
spojrzał w bok, gdzie stała lena. uśmiechnął się nawet do niej, bo wyglądała na przemiłą dziewczynę. nawet pofdszedł do niej po chwili. - myślisz, że warto na to pójść? - zagaił, bo niestety, ale potrzebował kontaktu z drugim czlowiekiem. miał zły humor.

ok! xd on patrzył się na nią nieco z góry, była niska i drobna. i taka subtelna! on lubiła właśnie to najbardziej w dziewczynach. znaczy lubił kiedy były naturalne. bez żadnych farbowanych włosów, bez solarium, bez makijażu. lubił tak zwany nude look. - jutro premiera. tak się składa, że... mój kolega tu występuje. mogę ci załatwić darmowy bilet. - uśmiechnął się do niej. i nie kłamał. naprawdę znał jednego z aktorów, którzy tu występowali. nie wiem skąd, ale pewnie z jakiegoś bankietu, czy coś. no nieważne.

-właśnie nie wiem, ale stwierdziłem, że skoro chcesz iść to mogę pomóc. ale wiem, wiem. za sztukę trzeba płacić to nieważne. - wzruszył ramionami i wyjął dłonie z kieszeni płaszcza. ogólnie to trochę niekulturalne, że je w nich trzymał. ale to cały jude. myślał o niej, zastanawiał się jak ma na imię. więc znalazł sposób. - więc, jestem jude. a ty...? - uniósł pytająco brwi i wysunął w jej kierunku dłoń.

-miło mi. - uśmiechnął się szczerze ściskając niezbyt mocno, jednak solidnie jej dłoń. kiedy już ją cofnął i kiwnął głową. - oczywiście, jednak nie sądzę by każdy niewykształcony człowiek uważał tak jak ty. ba, myślę, że nie każdy uważa sztukę za coś godnego uwagi, za coś pozytywnego. za coś zupełnie innego niż tylko wybrykiem ludzi szalonych, bo i to słyszałem. że aktorami są tylko takie osoby. - pokręcił zrezygnowany głową. - fajnie, że ty lubisz teatr. - później pacnął się w czoło. - zapomniałem, że tu jest MSA. pewnie kierunek aktorski, co?

-studiuję. - uśmiechnął się. - jezu, aktorzy mają dziwnie. znaczy ja się dziwnie przy was czuję. bo skąd mam wiedzieć, czy grasz czy nie? - roześmiał się i znowu przesunął wzrok na afisz. - nikogo też nie wolno zmuszać do sztuki. ja tak na dobrą sprawę wolę chyba malarstwo albo kino. chociaż więź z aktorem, którą czuje się w teatrze to jest bezcenne.

-medycynę, więc to chyba mało twórczy zawód. ignorując oczywiście te specjalizacje upiększające. - roześmiał się. - oj tak, w teatrze można zobaczyć też pomyłki aktorów. - pokazał jej język, jak jakiś chłopiec z piaskownicy, kiedy to popsuł jej babkę, czy coś. babkę z piasku, naturalnie. - dałabyś się namówić na ciastko? trochę mi tu zimno, a szalenie pozytywnie mi się z tobą rozmawia. hm?

-świetnie. więc zapraszam. - wysunął tak w jej kierunku łokieć, żeby mogła go złapać jak kiedyś damy trzymały swoich partnerów. noo. pod pachę, znaczy się. i zacznę, okej. bo poszli w końcu.